ماینده ایرانشهر: حل بخشی از مشکلات بیکاری در گرو راه‌اندازی کار

کارخانه ریسندگی بافت بلوچ ایرانشهر یکی از بزرگترین واحدهای نساجی کشور به حساب می‌آمد، اگر آتش‌سوزی‌های سالهای گذشته و به گفته نماینده این شهر مدیریت امانش را نبریده بود. در ایرانشهر حدود 60 کارخانه کوچک و بزرگ از جمله کارخانجات بافت بلوچ، کارخانجات تولید نوشابه و نیروگاه عظیم برق فعال است. آخرین خبرها در سال 87 درباره کارخانه بافت بلوچ حاکی از آن است که 30میلیارد ریال وام برای راه‌اندازی این کارخانه اختصاص داده شد.

وزیر صنایع در دی 87 با اعلام این خبر به روزنامه قدس گفته بود تلاش می‌کنیم در کنار این واحد نساجی، واحدهای تولیدی دیگری نیز ایجاد ‌شود.فرماندار ایرانشهر پیش از آن در آبان‌ماه همان سال در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا خسارت وارد شده از آتش‌سوزی در این کارخانه را 18میلیارد تومان برآورد کرده بود.

سالن ریسندگی این کارخانه در پاییز سال 1387 دچار حریق شد. 5 ساعت طول کشید تا توانستند آتش این سالن را مهار کنند و دیگر چیزی از آن باقی نمانده بود و سالن ریسندگی تعطیل شد. این سالن بیش از 30هزار مترمربع زیربنا داشت و روزانه بیش از هفت تن نخ تولید می‌کرد.

به گزارش ایرنا و به نقل از مدیران کارخانه، حدود نیمی از کارگران کارخانه در این سالن مشغول به کار بودند.به استناد برخی منابع، این کارخانه زخم‌های بسیاری بر تن دارد. اخراج، بازخرید، بازنشستگی پیش از موعد، عدم‌پرداخت بیمه بیکاری و...پنبه که مواد اولیه کارخانه است از شمال یعنی مسافتی حدود 2500 کیلومتر دورتر به کارخانه می‌رسد.فرماندار ایرانشهر در همان گفت‌وگو با اشاره به قدمت کارخانه که بیش از 30 سال را پشت‌سر گذاشته، گفته است: باید پرسنل آموزش‌های لازم را فراگیرند و فناوری نیز با فناوری روز دنیا تاحدودی مطابقت داشته باشد.

وی اشکال کا را در ساختار کارخانه ذکر کرده است نه مدیریت.‌نظرهای محمد قیوم‌دهقانی نماینده منتخب مردم ایرانشهر، سرباز و دلگان را در خصوص شرایط فعلی کارخانه بافت بلوچ در گفت‌وگویی با روزنامه مندیل در زیر بخوانید.

شما از کارخانه بافت بلوچ دیدن کرده‌اید و کارگران با شما درددل کرده‌اند. مشکلات این کارخانه چیست؟
زمانی که به نمایندگی مجلس هشتم رسیدم به دیدن این کارخانه رفتم، وضع نابسامانی داشت. اتفاقات مختلف و متعددی را در سال‌های گذشته پشت‌سر گذاشته بود. در این مدت اهمیتی به این کارخانه داده نشده بود. وضع مدیریتی آنجا نابسامان بود. از نظر نظافت بسیار بغرنج بود. من گاهی برای بازدید می‌رفتم، جلوتر نمی‌توانستم بروم.

از مدیریت خواستیم بهبودی در وضعیت آنجا بدهد. کارگرها می‌آمدند، قرآن به دست می‌گرفتند و سوگند می‌خوردند که ما برای تهیه یک روغن کوچک می‌مانیم، گاهی خودمان پول روی هم می‌گذاریم و مواد موردنیاز را می‌خریم که از کار عقب نمانیم. در این مدت متأسفانه گوش شنوایی نبود. به ما می‌گفتند به گذشته کارخانه کاری نداشته باشید، هرکاری می‌خواهید از این به بعد انجام دهید. مدیر قبلی حرف‌های سربالایی می‌زد.

یعنی هیچ توجیهی برای شرایط نابسامان کارخانه نداشت؟
حرف‌های سربالا می‌زد. به نظر می‌رسید برای مدیریت ساخته نشده بود. در این سال‌ها اتفاقات زیادی افتاده بود. سالن ریسندگی از بین رفته بود. تعداد کارکنان کارخانه از 3000 نفر در اوج کار به 500، 600 نفر رسیده بود، تعدادی بازنشسته، اخراج یا بازخرید شده بودند و هیچ توضیح قابل‌قبولی نداشت.

تعداد کارکنان در طول سال‌ها یا پس از این اتفاقات کم شده بود؟
در سال 81، 800 نفر شده بودند. اغلب بالای 20 سال سابقه داشتند. به جای اینکه بازنشسته شوند بالاجبار به بازخریدی تن دادند. بعد از حریق در سالن ریسندگی حدود 300 نفر بودند که باید بیمه بیکاری می‌گرفتند.

فرماندار ایرانشهر در گفت‌وگویی با ایسنا در سال 1387 تعداد کارگران مشغول به کار را 600 نفر و کارگرهایی که مشمول بیمه بیکاری بودند را نزدیک به 300 نفر ذکر کرده‌اند. در حال‌حاضر کارگران در این کارخانه چه شرایطی دارند؟

بعد از چندین بار بازدید، این سالن احیا و بازسازی شد. سعی کردیم در اولین فرصت تعدادی از کارگران را به کارخانه بازگردانیم. تعدادی دیگر هم 6 ماه تا یک سال برگشتند. آنهایی هم که سوابقشان بالا بود بازنشسته شدند. بعد از مدیریت جدید که از کارخانه بازدید کردیم رضایت‌بخش بود. شرایط خیلی بهتر از قبل شده بود، باور کنید از بازدید آن لذت بردیم. ایده‌آل نبود ولی از آن وضعیت نابهنجار خارج شده بود. کارگرها اظهار رضایت می‌کردند، حتی در روزنامه از مدیریت تشکر کرده‌ بودند. به ما هم نامه نوشتند. از وضعیت جدید خوشحال و احساس امنیت شغلی کرده بودند.

بودجه برای بازسازی به این کارخانه اختصاص یافت، در حال‌حاضر در چه مرحله‌ای است؟

در زمانی که مشغول پیگیری برای بهبود شرایط و بازسازی کارخانه بودیم سفر دوم ریاست‌جمهوری در پیش بود. وزیر صنایع 20میلیارد تومان برای بازسازی پیشنهاد دادند که تأمین اعتبار شود اما به لحاظ مشکلات سازمان صنایع ملی ایران* که منحل شد، کارخانه‌های نساجی به سازمان گسترش وزارت صنایع محول شد اما به رغم دستور ریاست جمهوری، خبری از بودجه اختصاص یافته نشد.

ریاست جمهوری به زودی سفری به استان سیستان و بلوچستان خواهد داشت. آیا کارخانه بافت بلوچ سهمی از این سفر خواهد داشت؟

ما در نشستی که بین نمایندگان استان و استاندار برگزار شد این مسئله را مطرح کردیم که جزو مصوبات سفر قرار گیرد اما مورد استقبال قرار نگرفت اما امیدواریم در حضور ریاست جمهوری مورد عنایت و توجه ایشان قرار بگیرد.

چه برنامه‌ای برای بهبود و یا گسترش کارخانه دارید؟
کارخانه در شرایطی نیست که روی پایش بایستد. امیدوارکننده نیست. بافت بلوچ، مهمترین و تنها کارخانه در ایرانشهر است. اگر احیا شود بخشی از مشکلات بیکاری در منطقه حل خواهد شد. مسئولان نباید به این کارخانه به چشم سوددهی نگاه کنند. با توجه به اینکه پنبه را از شمال و از مسافتی بسیار دور به این کارخانه منتقل می‌کنند. «بافت‌بلوچ» اهداف امنیتی و اشتغال‌زایی دارد.

* سازمان صنایع ملی ایران براساس قانونی که در سال 1358 توسط شورای انقلاب تصویب شد برای مدیریت شرکت‌های صنعتی بحران‌زده تا آن زمان تشکیل شد.‌